Ideën, zesde bundel
1147.
't Is opmerkelyk hoe men zich te allen tyde heeft toegelegd op 't uitvinden van surrogaten van 't goede. Aan 't goede zelf is nooit zoveel moeite ten koste gelegd. Ik noem dit een vergryp tegen de ekonomie der ziel. Als ‘le beau Brummel’ de vriend van den prins van Wales, de studie die hy besteedde aan 't omdoen van z'n das, had toegepast op iets nuttigs, zoud-i 'n achtenswaardig mens geweest zyn. 't Blyft echter de vraag of men hem in dat geval zou geduld hebben in den kring van dien liederlyken kroonprins. Men zegt dat er ook thans nog hooggeplaatste personen zyn, die zich niet op hun gemak voelen, zonder zekere dosis nietigheid om zich heen. Wat m'n Vorstenschool aangaat...