Ideën, eerste bundel
386.
- Heremens... dâ-doeme plissier dat uwe der al bent. Leentje, sê-chou die stoel wech, en cheef ereis 'n tessie in die stoof... toe, of 'k doe 't liefer sellif. En-oe maak je 't, mens? Juffrò-Laps k'mt ook, weetje? - Myntje, denk 'm je deeg, en skei uit mêkamme - ze ken niet f'n d'r hare blyfe, die meit, als 'r folk is... ga sitte, mens... nee, niet in die hoek... 't tocht 'r so...
Het tochtte in dien hoek niet meer dan in andere hoeken. Maar... vrouw Stotter was 'n ‘vrouw’ en geen ‘juffrouw’. Ze had dus geen recht op de ereplaats, want eens-voor-al, 'n juffrouw gaat boven 'n vrouw, zo goed als 'n mevrouw gaat boven 'n juffrouw. Ieder moet op z'n plaats blyven, vooral op bovenkamer III, 7, bI of c, (PP) waar de préséance nauwkeuriger wordt in acht genomen dan aan 't hof te Madrid, ja zelfs met 'n angstvalligheid, die 't ceremoniemeesterschap op die hoogte der maatschappy, tot 'n hoofdbrekend werk maakt voor menige juffrouw Pieterse.
Ik zeg dit maar, om door 't woord ‘hoofdbreken’ ongezocht te geraken tot de opmerking dat 'k zoveel moeite heb gehad met de juiste constructie der welkomstgroet van vrouw Stotter, en dat ik niet zal kunnen overgaan tot het meedelen van 'r antwoord voor 't afleggen van 'n bezoek op dezen of genen III, 7, bI, (PP).