Ideën, eerste bundel
164.
Ik noemde die noodzakelykheid eeuwig. Zeker. Zy die geloven aan een schepping, moeten erkennen dat er ook vóór of buiten die veronderstelde schepping, óf niets was... óf dat er was
*
wat er, naar de gegevens, wezen moest. Dit is uitgedrukt in Jehovah's naam: ‘die is, was, en wezen zal.’ Eén plus één is twee. Eén plus één was altyd twee. Eén plus één zal altyd twee zyn. Er was geen God nodig - in den gewonen, groven zin - om dit vast te stellen. Integendeel, een God, zo als zich 't volk dien denkt, zou niet hebben kúnnen bepalen dat iets wezen zou: anders dan 't is. En de bepaling dat iets zyn zal, wat reeds is, zou onnodig wezen, en doen denken aan den waan van 'n kind dat, de zon ziende schynen, die zon gelast te schynen, om daarna te vertellen dat ze scheen op zyn bevel.