Ideën, eerste bundel
36.
De Duitsers verwaarlozen de regels op den hiatus. En dat doe ik ook, als 't me zo in 't hoofd komt. Ik erken dat onze eisen op dat punt gegrond zyn. Maar 't is bégueule te veel gewicht te hechten aan die eisen. Men moet en kan zoiets goedmaken by 't lezen. Ik neem aan, 35 redelyk goed te lezen hoewel 't niet goed geschreven is, en wel om aanleiding te hebben u te zeggen dat ik me niet ophoud met schoolmeestery.
Wat drommel, zet er een ephelkustische n tussen, of liever een t - zoals de Fransen in va-t-en - omdat 35 reeds te veel ént, of een s... 't doet er niet toe.
De matrozen weten 't wel. Zy zeggen ‘den ouwe’ - juister en griekser: de-n-ouwe-als ze spreken van den meest nominatieven scheepskapitein. Daarby is geen kwestie van accusatief of declinatie. 't Is een zaak van gehoor.