Ideën, eerste bundel
309.
Onlangs vertelde 't Handelsblad, dat m'nheer die, absoluut in de Kamer moest, want hy was zo byzonder liberaal. - In 't voorbygaan: een tegenstander dus van den heer Thorbecke, die uitdrukkelyk verklaard heeft niet te behoren tot de liberale party.-
Goed, die liberale man moest in de Kamer. Niemand kende den stumperd... maar hy was zo heel erg liberaal, zei 't Handelsblad. De man had nooit wat uitgevoerd, dat is zo... maar vreselyk liberaal was-i. Dit óntkende dan ook niemand, want niemand kénde den man, en 't zou onbeleefd wezen te twyfelen aan deze of gene onbekende hoedanigheid van 'n persoon, wiens naam men zo-even hoorde voor 't eerst.
Die man kon... die man zou... die man was... kortom, 't Handelsblad voorspelde dat de poortlui in Den Haag verbaasd wezen zouden over dát product van Amsterdamse kiezery.
Maar tegelykertyd had die krant 'n middel gevonden tegen hondsdolheid, en wat later drong ze er op aan, dat de burgery haar melk zou koken, om geen blaren te krygen onder de tong, zo-als die arme koeien, die 't geluk niet hebben kranten te lezen. Ik ben nu zo vry deze drie zaken in verband te brengen:
De melk moest gekookt, om de blaren tegen te gaan.
Om niet dol te worden, of te blyven, moest men 't recept gebruiken van 't Handelsblad.
Om de verrotting in den Staat te genezen, behoorde men te kiezen: m'nheer... 'k weet waarlyk den naam van dien feniks niet.
't Was 'n rechte Tweede-Kamersnaam dien men terstond vergeet, omdat er niets aan verbonden is, Jansen of Bos, of zoiets. Maar liberaal wás-i, dát verzekerde 't Handelsblad op z'n bladseer.
Ik kom hierop terug, zodra ik 't nummer weet van de krant, waarin dat recept voorkomt tegen hondsdolheid. Ik wil 't letterlyk geven, om 't vermoeden te voorkomen dat ik 't gemaakt heb. Men mocht 'ns weer zeggen, dat het zo ‘mooi’ geschreven was, en dus niet te vertrouwen.