Ideën, vierde bundel
949.
In m'n jeugd vertelde men een geschiedenisje van zekeren man in een hospitaal, die gedurig schreeuwde: zuur, zuur! Wakers en doktoren hielden hem voor krankzinnig, en als zodanig werd-i behandeld. Misschien ook genas men den man van andere ziekten die hy niet had, en wel zo krachtig dat-i den geest gaf aan overmaat van genezing. By opening van z'n lyk, bevond men...
't Is maar 'n vertellinkjen uit m'n kindsheid, en ik stel me niet verantwoordelyk voor de waarheid, noch zelfs voor de mogelykheid.
...men bevond dat-i 'n kwaal had...
Nog eens, ik weet niet of er zulke kwalen zyn, en zo ja, of men ze anatomisch kan waarnemen.
Nu dan, er bleek dat de man te cureren was geweest met 'n paar citroenen.
Ach, had men maar geluisterd naar z'n: zuur, zuur!
Na 't afwerken van Vorstenschool, riep alles wat er in my ziek en gewond is: cyfers, cyfers!
Ziedaar, lezer, de causaal-filiatie van den citroen, dien ik reeds in 931 wilde gebruiken, en nog altyd niet machtig worden kan. Misschien zal 't lukken in 't volgend nummer.