Multatuli.online

755.

Die Mr Jacobus Scheltema was een auctor laureatus. Men vond z'n boek ‘heel mooi’. Willem I noemde het ‘bondig geschreven, en het kenmerk der waarheid dragende’. Het is een der deftigste werken die in ons land over de gebeurtenissen van 1815 verschenen. Scheltema behoorde tot de keur der natie, tot dat gedeelte namelyk, waaruit men ridders van den Leeuw en leden van 't Koninklyk Instituut koos. Z'n werk is weliswaar vol zotterny en gemeenheid, maar... 't is niet zotter of gemener dan de hele litteratuur van dien tyd, waarmee toch ons Nederland opgetogen was. Natuurlyk, men kon niet lezen!

Zotterny? Lezer, ik ben overtuigd dat ge niet weet wat alzo de gevolgen zouden zyn van 't huwelyk der Russische Grootvorstin met onzen Kroonprins? Dood-eenvoudig dat:

‘Niet alleen de betrekkingen tussen de Nederlanden en Rusland worden aaneen gevlochten, maar wy zien reeds door den tedersten band een sluitknoop gelegd, welke beide Ryken en Volken nauwer dan ooit verenigt.’

Hebt ge ooit iets van die tedere banden en sluitknopen gemerkt? Ik niet. Scheltema's boek wemelt van zulke frasen. En de Nederlandse lezer was tevreden... omdat-i niet lezen kon. Gemeenheid? In welk hoekje van z'n vaderlandlievende ziel verstopte vóór 1815 die schryver - en z'n legio geestverwanten! - al de bitterheid tegen Napoleon en de Fransen, die zich ná Waterloo zo uitbundig openbaarde in scheldwoorden? Is 't niet of de fabel van den coup de l'âne voor ons publiek geschreven is? (515, 516). Is er geen laagheid in dat uitjouwen van een verwonnen vyand? Laagheid vooral in verband met het kruipen voor z'n overmacht, toen men nog niet door schalke prinsen en ‘Heren’ van hem verlost was?

Maar de lezer was tevreden met al de zotterny en al de gemeenheid die de voorgangers van de Natie hem durfden voorzetten. Tevreden... omdat-i niet lezen kon.