22 april 1878
Brief van Multatuli aan A. en C. Merens. Dubbel velletje postpapier, geheel beschreven. (N.L.M.D. 's-Gravenhage; fotokopie M.M.)
Rotterdam 22 April 78
Waarde Merens & lieve Chris!
Een enkel woordje om jelui te groeten, en te bedanken voor je prettig onthaal. Ik ben gister te Haarlem 'n paar treinen overgebleven om daar 'n visite te maken en kwam dus laat te Rotterdam aan. Aan den trein werd ik afgehaald door m'n factotum die me verhaalde hoe 't stond met m'n kamers. Uit zyn telegram had ik ten onrechte begrepen dat die verkoop by executie zou plaats vinden. O neen, de zaak was doodeenvoudig dat de man van m'n hospita 'n betrekking te Parys had gekregen (kommissionnair in 'n logement, denk ik) en dat ze nu onverwachts wilden opbreken. Dat ik de kamer gehuurd had tot Ulto April kwam er niet op aan, dachten zy, en ik heb 't niet zwart op wit. Maar al had ik dit, wat zou 't baten? 't Was mejuist om die laatste 8, 10 dagen rust te doen geweest, en rust zou ik toch niet hebben als ik moest pleiten en kibbelen. t Is net de historie van jelui liefelyke Jaan (ik weet niet hoe 'n hoornsche meid de naam Jeanne spelt). Als ik nu m'n zin had zette ik Jaan, Aal en m'n hospita op water zonder brood of zoo-iets.
Nu moet ik overmorgen opbreken, en daar ik hier nog veel te doen heb, misschien in 'n logement. Wilt ge my misschien verheugen met 'n groetje adresseer dan Douwes Dekker, Multatuli Rotterdam. Aan de post weet men myn adres, en by mogelyk vertrek zal ik zorgen voor nazenden.
Vandaag 'n brief van Mieske die al rechtstreeks naar hier geadresseerd was. Ze dringt natuurlyk weer aan op jelui komst en weet nog niet hoe miserabel myn pogingen (en die van Chris ook) zyn afgeloopen. Maar gistravend heb ik 't haar geschreven, helaas!
Ik heb 't land over 17000 dingen. Maar wat helpt het? Dat gemeen onverwacht opzeggen van m'n kamer hindert me erg! Ik had zoo véél dingen uitgesteld om hier gedurende de laatste dagen in rust aftedoen! Als ik nu voortschryf ga ik dáárover en over andere dingen seuren. Dus maar liever 'n kort hartelyk groetje aan jelui allemaal, de kleine Ally of Alli of Alikruik niet te vergeten - Wat 'n lieve jongen!
Dek
Een brief van Betsy! Ze zegt dat ze niet geweten had [1.] geweten had: oorspr. stond er wist. ‘dat ik er op gesteld was, dat alles klaar stond.’ Wat 'n verdraaien van de zaak! Ik ben er op gesteld, hartelyk ontvangen te worden, en 't niet klaar staan was me 'n blyk van het tegendeel, waarschynlyk op kommando van de dierbare Juffr. Bosch. Dáármee kon ik geen genoegen nemen. Zeg Chris, ik heb je pantoffels aan. Heerejezis, waarom kom jelui niet te Wiesbaden? 't Is 'n schande voor god en menschen.-
Ik hoor dat de beroemde Van Kempen (de zilverman) wel hier 'n depôt winkel heeft maar dat men hier de gravures niet bestellen kan. En nu zal ik zeker geen tyd hebben naar Voorschoten (?) te gaan waar de ateliers zyn. Ik weet nu niet of ik nu de bekertjes [2.] Albrecht Merens (geb. 1 juli 1877) herinnert zich, dat zijn vader te Hoorn een kostbare parapluie kreeg, zijn broer Dirk bij zijn geboorte een zilveren beker met inscriptie ‘Dirk de Eerste’ en hijzelf, toen hij geboren werd, een zilveren kroes met het opschrift ‘Alikruuk’. (Brief 11 december 1950, M.M.) bestellen kan. En als ik nu door 't opzeggen van m'n kamers eer van hier ga dan m'n plan was, kan ik ook niet wachten op 't graveeren. Dat schopt alles in de war.
Verbeelje, toen ik meende dat de verkooping by executie geschieden zou, dacht ik er over te vragen hoe groot de pretentie was, om als 't onder m'n bereik viel de menschen te helpen! Men zou 'n menschenhater worden.