11 maart 1875
Brief van Multatuli aan D. Haspels. Dubbel velletje postpapier, waarvan drie bladzijden beschreven. (M.M.)
Wiesbaden: vergissing voor Rotterdam.
piteus: meewarig (fr.)
Wiesbaden 11 Maart 1875
Zeer Waarde heer Haspels!
Kyk, 't lot, het toeval, heeft soms 'n geestigheid op z'n eigen handje. Onze lauweren & palmen zyn door elkaer geraakt. De beste Toon die zoo-even kwam aansjouwen met 'n kistvol eer, zei eenigszins piteus (alsof de zaak moeielyk te ontwarren zou zyn) ‘Maar... daar zyn eenige kransen van m'nheer Haspels by!’ Ik las op zyn gelaat de vraag: ‘hoe zullen we dat regelen?’
Ik nam 't voor m'n rekening, en vond het alleraardigst dat de zoo welverdiende erkenning Uwer belangryke bydrage tot het succes van V.S. nu factisch in-eensmolt met de blyken van hartelykheid die voor den Auteur bestemd waren. 't Kon niet beter!
Gy hebt door Uw waardig spel de fout hersteld die ik maakte in de teekening van den Koning, en (gelyk ik meermalen zeide) 't was my 'n ware verrassing m'n werk voorgedragen te zien op 'n wyze die den breuk tusschen de IIe en Ve Akte volkomen heelde. Niets billyker alzoo dan dat ik U de gister avend geoogste blyken van goedkeuring aanbied, op de weinige na, die uitdrukkelyk door 'n inscriptie bleken voor my bestemd te zyn.
Met Uwe gewone bescheidenheid zult ge beweren dat ik U meer zend dan U toekomt. Doch ge vergist U. Al wat hiernevens gaat, bied ik U aan, en van-harte! Mocht ge nu misschien twyfelen of al de bygaande kransen U gister-avend toebehoorden, die twyfel is opgelost, nu ge ze ontvangt (of nóg-eens ontvangt) uit handen van den dankbaren auteur van Vorstenschool.-
Ik wensch U hartelyk beterschap met Uw... al te voorname ziekte. Wél is 't 'n rykelui's kwaal, maar 't zou ál te jammer zyn, indien de pyn U belette den Koning te spelen. By al de uitstekende verdiensten der andere heeren, is 't de vraag of V.S. U missen kan zonder zelf 't pootje te krygen. Dus: asjeblieft, houd U goed!
Na onze vriendelyke groete, ook aan Mevrouw H. noem ik my met vereering en vriendschap
tav
Douwes Dekker
Zoodra ik eventjes 'n uurtje kan uitsparen, vragen wy verlof U te bezoeken. Een dergelyke schuld van 't hart, heb ik ook aan de andere heeren. En ik moet wel 'n kwade betaler zyn: Funke klaagt.