11 april 1879
Brief van Multatuli aan Mimi. Dubbel velletje postpapier, waarvan blz. 1-3 beschreven. (M.M.)
Tiel, Vrydag middag 1,2 uur lieve Mies, dat ik gister niet van Gorkum schreef, was omdat ik zeker dacht vandaag by je te komen. M'n reis was weer onpleizierig door de felle kou. Gister op de boot heb ik byna den ganschen tyd gehoest, en de pyn in m'n rug was ondragelyk. Ik had dan ook gist'ravend moeite m'n taak te volbrengen. Toch is 't (wat het publiek aangaat) weer goed afgeloopen, maar ikzelf voelde me haast niet van inspanning. De pyn in den rug vind ik haast nog erger dan 't hoesten.
Ik besloot dus gister avend hier 'n zweetmiddel intenemen, maar 't heeft niet veel geholpen. Vandaag voel ik me niets beter dan gister, en ik zag op tegen de reis met de boot (schoon t nu mooi weer is. Dit was 't gister in 't geheel niet!) Ook voel ik me onbekwaam om te praten. 't Zou in myn toestand 'n ware onbeleefdheid wezen iemand met me op te schepen. De inspanning die ik dan zou noodig hebben om niet al te ongezellig te schynen, valt me te zwaar.
Met m'n zweeten is 't maar half gelukt. Van nacht wil ik nòg eens probeeren. Als ik inshemels naam die hevige pyn in den rug maar kwyt was. Gister by de voordracht had ik moeite me overeind te houden, en ook op dit oogenblik valt het rechtop zitten me zwaar. Plannen voor reis &c kan ik op 't oogenblik niet maken. Ik wordt hier in dit hotelletje vriendelyk behandeld en stel alles uit tot ik me wat beter voel.
Ik ontv. te Gorkum je brief van Nimwegen, en hier dien van Bergendal. Groet de Versluysen.
Meen niet dat me iets anders mankeert dan zware kou die borst, keel en rug tegelyk heeft aangetast. Ik ben niet ziek, en als ik vandaag reizen moest (of ‘spreken’) zou ik 't doen! Maar nu eens 'n dag kunnende uitrusten, neem ik die kans waar. Bepalen kan ik vandaag niets. Ik schryf van avend of morgen weer.
Goed dat je naar Erlangen hebt geschreven. Een kusje voor Woutertje. Ja, de kleine Versluysjes zyn lief. Daar is tucht. Ik wou dat Chris het zag. Dag Mieske.
Verbeelje, ik ben (altyd in de hoop dat ik terdeeg aan 't zweeten komen zou) tot ± 11 uur te bed gebleven. Nu is 't pas ½ 3 en ik ben al weer zoo àf van die pyn in den rug dat ik op de bank ga liggen. Van avend of morgen meer.