23 maart 1868
Brief van Multatuli aan Cd. Busken Huet. Dubbel velletje postpapier, tot bovenaan blz. 3 beschreven (U.B. Leiden; fotokopie M.M.)
's Hage, Maandag
Waarde Heer Huet.
Hierby Erdan, la france Mystique en een pakje zegeltjes voor Gideon. Er is veel kaf by, maar misschien een enkel graantje dat hy gebruiken kan.
Hierby ter inzage de brief van de Locomotief-uitgevers. Ik had verzocht my wat tyd te gunnen voor ik antwoordde. Nu zal 't - by 't mislukken myner Haagsche expeditie, - tyd zyn te beslissen, of ik zoo iets doen kán. Ik vrees: neen. Zoo'n courant schynt alleen scherpten en vittery te kunnen gebruiken, en dat kan ik niet leveren op kommando.
Wat ik, om overigens myzelf te zyn, zou noodig hebben, ware het verhoogen van 't Haarlemsche honorarium, en daar nu de Heer E. op dat voorstel ‘Né’ zeide, moet ik iets anders bedenken om in 't leven te blyven.
Eén ding is zeer jammer. Al ben ik nu in den Haag niet geslaagd, toch heb ik aan R. en ook v.Z. gemerkt, dat ik in hunne oogen waarde heb. R. en ook v. Z. bekenden dat myn steun het ministerie aangenaam wezen zou, ja, v.Z. vraagde er om. Welnu, dit belemmert my nu in het vinden van middelen om in 't leven te blyven. Indien ik nu voordragten ga houden die onweêrig zyn, snyd ik my de mogelykheid af om later door publieke verzoening met de Regering, in staat te worden gesteld myn vrouw en kinderen terug te krygen. De stemming die ik in den Haag waarnam, kan later gebruikt worden indien ik nu wacht, en zwyg. Maar uit armoed kàn ik niet wachten. Dat is jammer. Uwe courant ware 't eenige - en dat wil Mr. E. niet. Zonderling, de man had een rood-katoenen das om. Ik dacht dat zulke types uitgestorven waren.
Ziet ge kans op die zaak terug te komen - al zoude ik daarvoor in de buurt moeten komen - gaarne.
Erdan hoef ik niet terug te hebben, (ik heb nog zooveel dat U behoort), maar den br. van Van Kesteren wel.
Wees met uwe lieve vrouw en uw ventje zeer hartelyk gegroet
van
t.a.v.
Douwes Dekker.
Vanavond by R. Ik hoop voor 't laatst.