Multatuli.online

20 juli 1884

Brief van Mimi aan J.B.H. Bremer en C. Bremer-Snelleman. Dubbel velletje postpapier, waarvan blz. 1-2 en 3 (⅕) beschreven. (M.M.)

Zondag middag 20 Juli '84.

Lieve Christine! Sinds de ontvangst draag ik u beider brieven in myn gedachten rond, zonder een myzelf bevredigend antwoord te kunnen schryven. - Ik heb zoo bitter leed over het voorgevallene! ik weet hoe hartelyk je het met ons meende, en ik ben boos op mezelf dat ik je niet vroeger uitdrukkelyk gewaarschuwd heb over een zeker iets dat Christine ontbrak, en dat Dek hooger schat dan elke andere uiting van hartelykheid. Ik heb er soms op gedoeld, maar nooit uitdrukkelyk genoeg, dat blykt!-

En nu is dit gebeurd. Dek is driftig geweest en hevig, en je bent weggegaan en nu ben je boos, zooals uit je brieven blykt - en waarlyk, ik zou me daar niet over verwonderen, als ik niet vroeger gemeend had dat je hem beter kende.

Och, ik zou vele blaadjes kunnen vullen zonder evenwel te weten of je in de stemming zoudt zyn om my te verstaan. Maar tegen dit eene moet ik toch opkomen; neen neen, waarde Bremer, zoo ellendig bekrompen is dek toch niet, dat hy het geestverwantschap zou opvatten als onderworpenheid aan zyn opinien. Kassian, dat ge dat zeggen kunt! Maar ‘pleiten’ wil ik ditmaal minder dan ooit. Och, dat armzalige ‘gelyk hebben’! Het leven heeft my geleerd dat het vrede brengt noch geluk. Maar te trachten te verstaan en te begrypen, en dan de harmonie te zoeken en de tegenstrydigheden op te lossen - dàt verzoent.

Lieve Christine, vaarwel! Het doet me innig leed dat het zoo gekomen is.

Ik zend u beiden een groet en handdruk. Dek weet niet dat ik schryf.

Mimi DD