Multatuli.online

18 april 1881

Brief van Multatuli aan J.H. de Haas en G.C. de Haas-Hanau. Dubbel velletje postpapier, waarvan blz. 1-2 en 3(⅚) beschreven. (M.M.)

Arnhem, maandag ochtend

Beste Haazen! Ik ben bly dat ik voor m'n vertrek nog 'n oogenblikje tyd heb om U 'n woordje te schryven, al is 't dan maar 'n vriendelyk groetje, vóór ik de grens passeer. Zeker hoef ik U niet te zeggen hoe ik uw beider hartelykheid blyf herdenken. Er zyn weinigen, ja geenen, die zóó met 'n zieke weten omtegaan. Want, ziek ben ik. Gist'ravend was 't ook begrypelyk voor anderen, wat zelden 't geval is. Gewoonlyk als ik zeg dat ik ‘doodelyk vermoeid’ ben, biedt men my 'n stoel aan. Nu, gistravend had ik werkelyk (ook) 'n stoel noodig, want ik waggelde. En ik heb gevomeerd. Nòg ben ik niet wel. Het zien doet me pyn, niet in de oogen, maar in de kassen. Of, beter gezegd misschien, zóó voel ik 't.

Toch geloof ik zeker dat ik thuis zal opknappen. Straks pak ik voor't laatst m'n koffer, en voor't laatst neem ik m'n spoorkaartje. dat geeft den burger moed. -

Och, dat uitweiden over zichzelf! Basta! -

Voor m'n patient hier, trof 't best, dat ik onwel hier aankwam. Onwillekeurig bemoeide hy zich met my, en juist dàt knapte hem op. Het belangstellen in my, dwong hem z'n smart op zy te zetten. Al had ik 't er om gedaan, 't kon niet beter treffen. -

Toen ik begon, had ik plan jelui wat langer te schryven, maar ik ben niet wel, en zal maar uitscheiden. Hartelyk gegroet lieve menschen, groet den goeden Wolff. -

Daar word ik weer misselyk. Wat is dat toch? Ik heb weinig gegeten en niets byzonders. -

Wat 'n lamme brief. -

Ik zal bly zyn als ik op den trein zit.

Uw liefh.

Dek