Multatuli.online

16 september 1872

Brief van Tine aan E.J. Potgieter. Dubbel en enkel velletje postpapier, geheel beschreven. (U.B. Amsterdam; fotokopie M.M.)

de Couranten: Tine had Potgieter op 10 juni om hollandse kranten gevraagd.

Padua 16 September 1872.

Waarde Heer Potgieter

Vergun mij dat ik U eenige oogenblikken den kostbaren tijd ontroof om U met mij bezig te houden, maar ik wilde U mededeelen welke onze vooruitzigten zijn, die wij zoo vurig wenschen verwezenlijkt te zien.

Ik zal beginnen, dat Eduard uit Engeland te rug is gekomen, zijne betrekking dáár in een Hôtel was niet geschikt voor een jong mensch die aanspraak heeft om hooger op te gaan; hij zal nu eene betrekking krijgen bij een bankier den heer Blumenthal te Venetië, waar hij t'eerste jaar 150 frs 'maands zal krijgen. Nu is het een groot voordeel om zamen te zijn, ik kan veel zuiniger huishouden met ons driën dan ieder apart. ook is er te Venetië behoefte aan iemand die fransch en engelsche les geeft ieder raadt mij aan dáár naar toe te gaan, ik geloof zeker dat wij er een schoon vooruitzigt zullen hebben. Nu willen wij een appartement van drie kamers en een keuken huren en ons een weinig inrigten, om daartoe te geraken roepen wij weder Uwe hulp in, doch niet zoo als vroeger, neen ik verzoek U om een Som geld ter leen waarvan ik behoorlijk interest betaal en hetgeen ik op mij neem t'kapitaal in twee jaren af te doen. Zie, mijn hart springt op van vreugde bij de gedachte U dit nog voor ons zoudt willen en kunnen doen.

Wij zouden dan een nieuw leven beginnen, t' zou ook zoo goed werken op mijn zoon, hij houdt zoo van een huisselijk famille leven, daaromtrent is hij een echte Hollander. Och U weet niet hoe gelukkig wij zouden zijn en hoe innig dankbaar wij aan U zouden denken die ons de middelen gaf, om bijéén te blijven. Ik weet zeer goed, dat U al zoo veel voor ons gedaan hebt maar nu zoude het hoop ik, voor t' laatst zijn dat wij U lastig vielen. Waarde Heer Potgieter, geluk geven is t' schoonst wat men doen kan, en nu ik het geld werkelijk ter leen vraag en U de verzekering geef, ik trouw de verpligtingen na zal komen nu heb ik hoop U mij een goed antwoord zult geven. Ik zoude gaarne zoo spoedig mogelijk vertrekken om reeds gevestigd te zijn als Eduard zijne betrekking aanvaart, de reis is kort, na 1½ uur sporen, ziet men de prachtige Stad voor zich liggen.

De som die ik gaarne ter leen zoude hebben bedraagt (fr 600) zes honderd fr. Kon de som grooter zijn was t' mij voordeeliger maar daar zou ik t' mede kunnen schipperen aan U overlatende om te bepalen tegen hoeveel percent.

Waarde Heer Potgieter beschuldig mij niet van onkieschheid maar ik zal t' U maar bekennen ik heb een stille hoop U dat nog voor mij klaar maakt ja zelfs heb ik al last gegeven Om een appartement voor ons te zoeken. Als U mij de blijde tijding geeft dat ik over die som beschikken kan zegt dan vrij: ‘Ik heb angst in vreugde veranderd, droefheid in geluk - en wij zullen beamen, hij die zoo veel voor ons deedt is een edel mensch en wij mogen hem als onzen Vriend beschouwen!!

Nonni is heel wel zij heeft weer den eersten prijs behaald op school en Eduard is vol moed zijne nieuwe betrekking te aanvaarden - beide verzoeken mij U hartelijk te groeten.

Nog moet ik U dank zeggen voor de Couranten die de heer Fischer zoo vriendelijk is mij te zenden.

De heer en Mevrouw Omboni zijn weder op reis, na een paar dagen thuis geweest te zijn, zij maken goed gebruik van de vacantie deze maanden is t' hier vreesselijk stil, al mijne lessen zijn opgehouden en toch te moeten leven! dat zou ik in Venetië ook niet hebben want daar is geen stil saisoen.

Ontvang mijne hartelijke groeten Waarde Heer Potgieter en gelooft mij met de meeste achting en vriendschap

Uwe U toegenegen

E Douwes Dekker