Multatuli.online

* 9 en 11 september 1864

Brief van Multatuli aan Mimi. Afschrift-Mimi, folio 22. (M.M.)

In de marge tekende Mimi hierbij aan: br. 23 verzonden 12 Sept. De dateringen tussen haakjes zijn kennelijk een toevoeging van Mimi.

Vrydag avond (9 Sept.)

O, van morgen heb ik geschaterd van lachen, en ik dacht ik wou dat mimi dat hoorde. Verbeelje, de man die 't kastje voor Siet moet maken was aangediend. Ik zit zeer negligé te schryven ½ 10 pantoffels, een ochtendbroek op de heup, 't hemd matroosachtig (yankee-like) geen das, ja zelfs 't hemd wat open, m'n haar wild, kortom heel negligé. Nu, daar ik me wat schaamde voor dien man of uit 'n soort van fatsoen, god weet het, ik loop gauw naar 'n soort van kast en trek wat aan. De rest bleef in statu quo. Na 't vertrek van den man wou ik 't jasje dat ik meende aantehebben weer uitgooien, want het hinderde my in 't schryven, en zie, by 't uitdoen merk ik dat ik by dat andere tenue een heele nette zwarte rok had aangetrokken. De man moet gedacht hebben dat ik gek was. Ik lach nu nog onder 't schryven. Toen ik van ochtend zoo lachte dacht ik aan jou, en nog iets: ik zal een portret voor je laten maken van dat schryftenue.

Van daag eerst is vel 8, 9 & 10 verzonden.

M'n oogen zyn maar zo. ik geloof dat ik goed zou doen wat te rusten van geschryf, en zoodra ik 14 vel af heb en de wereld in zal ik eens 2, 3 dagen geen pen aanraken.

M'n oogen zyn waarlyk slecht. Ik ben er wat ongerust over. Want als dat niet beterde, hoe dan! Ik ben den laatsten tyd al te kort geschoten in levering van werk.

Zondag (11 Sept.)

Opgeruimd wat de hoofdzaken betreft, ja! (byv. de Ideen maken enormen opgang). Maar dat ik dikwyls kleine dagelykse tegenspoeden heb is natuurlyk. Dat lastige met m'n ogen is een groote hinderpaal. Zonder dat zou ik al veel verder wezen, en als ik langzaam werk scheelt dit terstond in geld en in 't vooruitkomen. Vandaag brieven van veel personen over de Ideen. Ook van Roesgen von Floss. Ik ken dien stortvloed van ouds. Dat zyn allerlei personen die zich aan my willen vastklampen om ze mee te trekken op publiek terrein. Daar is iets eigenaardigs in.