Ontbijtstertje

In 1860 sprak een jonge dame m. in Amsterdam aan omdat zij honger had. Hij nam haar mee naar het koffiehuis Tolhuis en gaf haar te eten. Zij kwam daarop elke morgen om negen uur bij hem zwijgend ontbijten. Een ‘komieke geschiedenis’, schrijft m. in een brief aan Tine d.d. 17 september 1860 (vw x, p. 314). D'Ablaing van Giessenburg meldt echter dat ze praatte, lachte en elke dag langer bleef (Persoonlijke herinneringen, Amsterdam, 1904, p. 169-172).

m. noemde haar, volgens Mimi, ‘myn zwygend ontbytstertje’, dat hem eens een paar geborduurde pantoffels zond (vw x, p. 315). Mimi vermeldt verder dat m. later zeer teleurgesteld was, toen zijn ‘ontbijtstertje’ verloofd bleek te zijn met *dr. Stamkart (vw x, p. 471).

In Hidde R.J. van der Veen, ‘Multatuli's ontbijtstertje’ (Over Multatuli, 1988, nr. 20 p. 55-58) wordt zij geïdentificeerd als Engelina Helena Margaretha Hendrina Hartman, geb. 11 mei 1835.