16 november 1876
Brief van Multatuli aan G.L. Funke. Dubbel velletje postpapier, waarvan blz. 1-2 en 3 (⅔) beschreven. (M.M.)
Wiesbaden 16 Novr 1876
Beste funke! Ja, wis en waarachtig ben ik je dankbaar! Dàt zal wel uit komen, al verbied je 't me! Tien gl. meer pr vel is heel mooi voor me, en ik ben er erg bly mee, vooral daar je uitdrukkelyk zegt dat het kan. Dit had ik niet gedacht. Zonder me nu te bemoeien met uitrekenen, waartoe ik trouwens geen gegevens heb, weet ik - wacht, ik zal 't zóó zeggen. Ik zou begrypen dat het kòn, en zelfs dat ge me nòg meer gaaft, als ik geregeld leverde, en u niet, zoo als nu 't geval geweest is, 'n paar jaar in Uw maag had laten zitten met onafgedaan werk! Ik kan begrypen hoe dit U vis-a-vis uw publiek en verdere relatien (met papierkooper & drukkers) onaangenaam en schadelyk is, en zou niet gereklameerd hebben als ge me, om daarin m'n deel te dragen, voor 'n sommetje gedebiteerd hadt! Meermalen was ik op 't punt het U voortestellen, maar ik stelde gedurig uit tot ik meende zoo'n bankroetje te kunnen dragen. ‘Als ik goed aan 't werk kom’ was de deun, dezelfde deun waarmee ik véél dingen uitstel.
En nog iets. Nooit hebt ge my in den steek gelaten, ook in den langen tyd dat ik me zoo gebroken voelde, en gy toch als uitgever en handelsman niets aan me hadt, en wel 'n beetje gerechtigd waart tot de meening dat ge nooit meer iets aan me hebben zoudt! Ik ben U zeer dankbaar, daarvoor nòg meer dan nu voor de onverwachte verhooging, die me toch erg welkom is.-
Ik kryg daar 'n brief die me agiteert. Hé, hoe gek! Iemand in Holland aan wie ik verplichting heb, zit in verdriet (niet financieel, o neen!) en schryft me een wanhopigen brief om met Mimi by haar te komen. t Is 'n dame. Nu, daarover moet ik denken. Uit vrees dat we schraal zitten, zendt ze reisgeld er by, wat nu niet volstrekt noodig was, want we hebben nog.-
Ik ben erg bang voor 't zyn in Holland!-
Sedert 'n dag of drie heb ik koorts of ben ik koortsig. M'n gewoon middel - zware marsch - heeft me nog niet geholpen. Eer-gister heb ik geloopen tot dat m'n kleeren nat van zweet waren. Dat is de reden dat ik nog geen kopie zond voor vel 22. Maar waar blyft proef van 21? Dáárvoor zond ik kopie genoeg.-
He, laat eens 'n klein brochuretje opzoeken. (1862?) getiteld ‘Geen overbevolking meer.’ Ik kan niet beoordeelen of 't daarin meegedeelde juist is (Vrage: hoe weet men 't daar beweerde? Wie kon de données [1.] données: gegevens (fr.) leveren?) maar ik heb door 'n accoucheur [2.] accoucheur: verloskundige (fr.) hooren bevestigen dat er geen bevruchting kan (?) plaats hebben dan kort na de ongesteldheid. In allen geval is 't de moeite waard dat stukje eens intezien.
Ik heb U wel meer te schryven maar ben niet erg wel, en toch wou ik niet te lang wachten met m'n bedanken voor uw lieve beschikking. Ik zal nu van myn kant m'n best doen bundel VII gauw aftemaken.
Hartelyk gegroet van ons beidjes, ook uw lieve vrouw.
DD
Zoodra ge iets kunt oordeelen over 't succes van de Bl. lezing houd ik me aanbevolen voor mededeeling. Ikzelf vind het 'n aardig bundeltje.