Multatuli.online

Lijst van brieven op datum

20 augustus 1864

van

Tine Douwes Dekker-van Wijnbergen (bio)

aan

Stéphanie Omboni-Etzerodt (bio)

 

Volledige Werken. Deel 11. Brieven en dokumenten uit de jaren 1862-1866 (1977)

terug naar lijst

* 20 augustus 1864

Brief van Tine aan Stéphanie, aangevangen 10 augustus. (Pée: Tine, blz. 38-41)

Le 10 Août, le soir, 64.

Ma Loulou! je suis si triste; il y a un vide partout. Comme j'ai passé des heures délicieuses auprès de toi! Tu m'as gâtée le dernier temps. Je te voyais presquejournellement; à présentje suis toute seule...

Le 15 Août.

J'ai été trop tracassée, ma chère enfant, pour t'écrire. Aujourd'hui j'ai un mal de tête affreux. Quand le repos nous viendra-t-il? J'envie les morts. Quel doux repos! Il y a des moments que la vie me pèse trop, et d'autres moments j'ai ce besoin de vivre. Je sens que la vie a tant de poésies réelles. Ja, die een hart vol liefde heeft, moet zich sterk maken, om 't soms harde lot te trotseren, en 't zijn ook mijne zwakke oogenblikken als ik moedeloos ben. Er is veel schoons in 't leven! Wist ik maar raad om mij vrij te maken van die platte dagelijksche zorgen, kon ik maar iets beginnen om ons een onderhoud te bezorgen! Dekker zal wel eens slagen, maar wanneer? En in dien tijd moeten wij toch leven. Och ik heb zoo bitter met hem te doen. Hij zou 't ons zoo gaarne goed willen geven, en niet te kunnen! Zijne liefde voor mij en de kinderen is touchant; en wreed is 't van de wereld dat te ontkennen. Maar misschien is 't domheid en dan moet men medelijden hebben. Gij, mijn lieve engel, gij zijt er toch van overtuigd, niet waar? dat Dekker ons regt lief heeft, ja, mijn kind? Ik zoude zoo gaarne wenschen, gij ons intime leven kendet, en dan zoudt ge zelve geindigneerd zijn, hoe men de waarheid te kort doet. Ik ben 't met me zelve nog niet eens, of de menschen slecht of dom zijn; ik hel over tot 't laatste. Dit idee over de menschen geldt alleen Holland. Overal elders vind ik hart en geest meer ontwikkeld. Hier in België verwonder ik me dikwijls, de menschen zoo veel intelligence de coeur hebben. Ze zeggen dikwijls de schoonste ideën in hun eenvoudigheid. Ze zouden zeer verwonderd zijn, als men hun zeide, dat hunne woorden de weerklank van een edel hart verkondigden. Ook dit geldt de mindere klasse hier en de middelstand. De haute volée kan ik niet beoordeelen, want dáár beweeg ik me niet in...

Le 17 Août

Ik moest daar om Edou lagchen. Hij zat soldaatjes van bordpapier te plakken, dus zeer kinderachtig, en onder de hand al plakkende had hij een discours over de astronomie, dat waarlijk aardig en intéressant was. Kleine Non wordt een echt vrouwtje, dat wil zeggen opofferend. Zij wilde dol gaarne nieuwe handschoentjes hebben, maar Edou moest een pantalon hebben. Och, zei Non, moeder, dan zal ik nog maar wachten; geef dan maar eerst een pantalon aan Edou, hij is er zoo op gesteld om netjes gekleed te zijn (maar zij niet minder)...

19 Août, le soir.

Toute la journée a été très pénible pour moi. J'ai eu des visites qui me faisaient mal. Oh, la misère! C'est affreux, et que faire? On ne peut pas être bon sans argent. C'est horrible. Il nous faut un changement quelconque. Mes enfants sont si gais. Edou est un vrai petit fou et Non l'imite en tout. Leur gaieté m'a fait du bien. Ils ne souffrent pas, heureusement! Mon gros sauvage a un coeur d'or, et ma petite Nonni, elle est si gentille, elle t'aime beaucoup. Toi, tu l'aimeras toujours, n'est-ce pas, ma Loulou, tu seras toujours son amie et surtout quand je ne serai plus là pour la soigner et la guider? La mort peut nous surprendre; j'y pense si souvent. Comme je serais tranquille, si tu serais une amie pour elle, comme tu as été un ange pour moi.

20 Août.

Je viens de recevoir une lettre de Dekker qui me fait revivre. Oh, une lettre si touchante et plein d'amour. Il est si content; il lui sera possible de m'envoyer plus souvent de l'argent. Il travaille avec ardeur pour nous donner un peu plus d'aisance; il me recommande de soigner ma santé et de prendre une femme de journée (moi qui n'avais pas dit que je faisais tout moi même.) Comment peut-il le savoir? De louer une maison comme je t'en avais parlé, Dekker ne le veut pas. Je partirai donc probablement pour la rue Sans Souci. Voilà, je vais expédier celle-ci, et les derniers mots sont un peu plus encourageants. L'espérance fait vivre. Dekker est si content quand il peut m'écrire quelque bonne nouvelle. Oh, alors il est si heureux. Ma Loutjou chère, sois heureuse, mon enfant!